بت عیار

هر لحظه  به شکلی بت عیار  بر آمد٬  دل برد و نهان  شد
                                                   هر دم به لباس دگر آن یار بر آمد ٬ گه پیر و جوان شد
گه نوح شد و کرد جهان را به دعا غرق٬ خود رفت به کشتی
                                                   گه گشت خلیل و به دل نار بر آمد٬ آتش گل از آن شد
شد  یوسف  و  از مصر  فرستاد  قمیصی٬  روشنگر عالم
                                                   از  دیده  یعقوب  چو  انوار  بر آمد ٬   نادیده  عیان شد
حقا  که  هم او  بود  که اندر  یدِ بیضاء  می کرد  شبانی
                                                   در چوب شد و در صفتِ مار بر آمد٬ زان سحر کنان شد
می گشت  دمی چند  بر این روی زمین او٬  از  بهرِ تفرج
                                                   عیسی شد  و  بر گنبد دوار  بر آمد٬  تسبیح کنان شد
فی الجمله هم او بود که می آمد و می رفت هر قرن که دیدی
                                                   تا عاقبت  آن شکل عرب وار  بر آمد ٬  دارای جهان شد
منسوخ  چه باشد  نه تناسخ  که حقیقت٬  آن  دلبر  زیبا
                                                    شمشیر  شد  و  از کف کرار  بر آمد ٬  قتال جهان شد
حقا که هم او بود که می گفت انا الحق٬ در صورت بوالحق
                                                     منصور نبود آن که بر آن دار بر آمد٬ نادان به گمان شد
رومی  سخن کفر  نگفته است  و  نگوید٬  منکر نشویدش
                                                      کافر بُود  آن کس که به انکار در آمد٬  از دوزخیان شد